PERIZITITO.GR -Βιβλία: Το χειρόγραφο του Αριστοτέλη, The Aristotle Quest: Black Market Truth, Kaye Sharon, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, , Λιβανης, Livanis, Libanis, Libani, Livani, ΛΙΒΑΝΗ, λιβανι, libanh, Εκδόσεις Λιβάνη

PERIZITITO.GR -Βιβλία: Το χειρόγραφο του Αριστοτέλη, The Aristotle Quest: Black Market Truth, Kaye Sharon, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, , Λιβανης, Livanis, Libanis, Libani, Livani, ΛΙΒΑΝΗ, λιβανι, libanh, Εκδόσεις Λιβάνη

Αριστοτέλης, Χθες Σήμερα Αύριο...

"Τα τρία προσόντα που πρέπει να έχουν όσοι πρόκειται να αναλάβουν την διακυβέρνηση ενός κράτους είναι η φιλία προς το υπάρχον καθεστώς, η απαραίτητη ικανότητα και η αρετή εκείνη και η αγάπη προς τη δικαιοσύνη που ταιριάζουν στη χώρα στην οποία ζει"

Κάτι το οποίο βλέπουμε να μην υφίσταται στην σημερινή εποχή που ζούμε.
Κάτι για το οποίο είναι ανάξιοι οι "πρόγονοι" των μεγάλων αυτών αρχαίων Ελλήνων σοφών όπως ήταν ο Σταγειρίτης Αριστοτέλης...

Αριστοτέλης και Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι

Οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι ήταν μια φιλοσοφική, θρησκευτική και πολιτική σχολή που είχε ιδρυθεί τον 6ο αιώνα π.Χ από τον Πυθαγόρα τον Σάμιο στον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας. Κοινό σημείο με τον μεγάλο Σταγειρίτη φιλόσοφο ήταν ότι το καλό έχει περιορισμένο αριθμό ενεργειών με τις οποίες μπορεί να εκδηλωθεί, ενώ το κακό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους(το γαρ κακό του απείρου το δ’αγαθόν του πεπερασμένου-το μεν αμαρτάνειν πολλαχώς εστί το δε κατορθούν μοναχώς, αντίστοιχα)

Αναλυτικότερα ,χαρακτηριστικό είναι πως οι πριν τους Πυθαγορείους φιλόσοφοι στην προσπάθειά τους να δώσουν απαντήσεις στα μεγάλα φιλοσοφικά ερωτήματα, πώς και από τι γεννήθηκε ο κόσμος, δέχτηκαν ως πρωταρχική ουσία των πάντων το «στοιχείον». Για άλλους ήταν το νερό, για άλλους ο αέρας, για άλλους η φωτιά. Στο πνεύμα αυτό λοιπόν οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι διατύπωσαν την θεωρία τους περί των αντιθέτων. Με βάση αυτή τη θεωρία ο κόσμος κυβερνάται από αντιθετικές δυνάμεις οι οποίες συνυπάρχουν και προκαλούν την γένεση των όντων και την επίτευξη της αρμονίας. Οι αντιθετικές αυτές δυνάμεις συνοψίζονται στα εξής δέκα αντιθετικά ζεύγη :

                                                                                                                                                                  i.            Πέρας- άπειρον

                                                                                                                                                           ii.            Δεξιόν- αριστερόν

                                                                                                                                                  iii.            Ηρεμούν- κινούμενον

                                                                                                                                                                  iv.            Φώς- σκότος

                                                                                                                                                                       v.            Άρρεν- θήλυ

                                                                                                                                                             vi.            Ευθύ- καμπύλον

                                                                                                                                             vii.            Τετράγωνον- ετερόμηκες

                                                                                                                                                                viii.            Έν- πλήθος

                                                                                                                                                            ix.            Περιττόν- άρτιον

                                                                                                                                                                   x.            Αγαθόν- κακό

Ωστόσο, δεν έβλεπαν στις αντιθετικές αυτές δυνάμεις μια προσπάθεια αλληλοεξόντωσης και υπεροχής η μία εις βάρος της άλλης. Αντίθετα, μιλούσαν για δυνάμεις οι οποίες συνυπάρχουν και μέσα από την ομαλή συνύπαρξη επιτυγχάνεται η αρμονία. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του γνωστού Πυθαγορείου φιλοσόφου, Φιλολάου ο οποίος έλεγε ότι αρμονία είναι η ανάμειξη ανόμοιων πραγμάτων, η συμφωνία πραγμάτων που διαφωνούν μεταξύ τους.

H σκέψη όμως του Αριστοτέλη δεν βρίσκεται σε συμφωνία με τη δική τους φιλοσοφική θεώρηση, καθώς δε θεωρούσε ότι υπάρχει «συνεργασία» των αντιθέτων. Αντιθέτως, έβλεπε την αρετή ως κάτι το αντικειμενικά κακό και αποφευκτέο με κάθε τρόπο, ενώ έβλεπε την αρετή ως αυτό που έπρεπε να επιδιώκεται με κάθε μέσο. Απλώς, το κοινό σημείο μεταξύ Αριστοτέλη και Πυθαγορείων είναι ότι το καλό μπορεί να επιτευχθεί με ένα μόνο τρόπο, δεδομένου ότι θεωρούσε τη μεσότητα στοιχείο της αρετής και συνεπώς το μέσο βρίσκεται σε ένα σημείο, ενώ το κακό με πολλούς τρόπους καθώς η έλλειψη και η υπερβολή για τον Σταγειρίτη είναι κακίες και βρίσκονται σε άπειρα σημεία.

Φιλοσοφία είναι η επιστήμη που ασχολείται με ερωτήματα, προβλήματα ή απορίες που μπορούμε να αποκαλέσουμε οριακά,θεμελιώδη, ή έσχατα, όπως αυτά της ύπαρξης, γνώσης, αξίας, αιτίας, γλώσσας και του νου. Ξεχωρίζει από άλλους τρόπους αντιμετώπισης των παραπάνω προβλημάτων, από την κριτική και γενικώς συστηματική προσέγγιση των θεμάτων και την οικοδόμησή της πάνω σε λογικές εξηγήσεις.

Η λέξη φιλοσοφία ετυμολογικώς είναι σύνθετη και προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό φιλείν (αγαπώ) και τη λέξη σοφία, δηλαδή αγάπη για τη σοφία. Η φιλοσοφία μάς ανοίγει νέους δρόμους και αναζητά απαντήσεις σε ερωτήματα που πιθανώς ξεπερνούν τις ανθρώπινες γνωστικές δυνατότητες, βοηθώντας στη διερεύνηση των ορίων της ανθρώπινης σκέψης, ακόμα και όταν δεν φτάνει σε κάποιο αποτέλεσμα ο επαγωγικός της προβληματισμός. Δεν θα ήταν λάθος να πούμε ότι φιλοσοφία είναι σκέψη πάνω στην ίδια τη σκέψη και τις δυνατότητες της.

Γενικώς θα μπορούσε να διατυπώσει κανείς ότι φιλοσοφική σκέψη είναι η διανοητική διερεύνηση βαθέων ερωτημάτων για τη σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο και τη θέση του σ’ αυτόν. Η φιλοσοφία βέβαια δεν αρκείται στην ανάλυση της πραγματικότητας του εμπειρικού κόσμου, αλλά διατυπώνει προτάσεις για την αλλαγή του. Ένας φιλόσοφος δεν αρκείται στο να διατυπώσει πώς έχουν τα πράγματα, αλλά προχωρά και σε συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς θα μπορούσαν να είναι. Οι εκάστοτε φιλόσοφοι, σύμφωνα με το εννοιολογικό περιεχόμενο που προσάπτουν στη φιλοσοφία, δημιουργούν και το ανάλογο φιλοσοφικό ρεύμα.

Κάτι από Αριστοτέλη...

Αριστοτέλης έκανε λόγο για την ευδαιμονία ως υπέρτατο σκοπό στη ζωή του ανθρώπου. Όλες οι πράξεις του, ολόκληρο το φάσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας αποβλέπει στην ικανοποίηση της ευδαιμονίας. Ο υπέρτατος σκοπός αυτός ονοματίζεται τελικό αίτιο, καθώς αποτελεί την αιτία των αιτιών της ανθρώπινης δημιουργίας. Το κατά πόσο όμως το τελικό αυτό αίτιο ως έννοια παρουσιάζεται πειστικό στα μάτια μας είναι άξιο έρευνας. Ποια είναι εν τέλει η πραγματική ουσία του πολυπόθητου αυτού σκοπού;